Δερματολογία
Αφαίρεση Σπίλων
Οι ελιές στο δέρμα επιστημονικά ονομάζονται σπίλοι. Επειδή σχηματίζονται από τα μελανοκύτταρα (τα κύτταρα που δημιουργούν την χρωστική ουσία του δέρματος, τη μελανίνη), ονομάζονται και “μελανοκυτταρικοί σπίλοι”. Υπάρχουν βέβαια και σπίλοι που σχηματίζονται και από άλλα κύτταρα του δέρματος. Τέτοιοι είναι οι αγγειακοί σπίλοι που δημιουργούνται από αιμοφόρα αγγεία. Όμως, πρέπει να γίνει κατανοητό, πως μόνο οι μελανοκυτταρικοί σπίλοι ταυτίζονται με τις γνωστές μας ελιές. Οι σπίλοι αυτοί μπορεί να υπάρχουν από τη γέννηση ενός ανθρώπου, αλλά κυρίως εμφανίζονται στην εφηβική και παιδική ηλικία. Μπορεί να είναι επίπεδοι ή επηρμένοι, να έχουν διάφορα μεγέθη, σχήματα, και μορφή. Όταν οι σπίλοι προεξέχουν της επιδερμίδας, μπορεί να τραυματιστούν από τα ρούχα ή από κάποιο ενδυματολογικό αξεσουάρ, όπως είναι η ζώνη, και να δημιουργήσουν πληγή. Η αφαίρεση σπίλων σε ανάλογη περίπτωση είναι απαραίτητη για την αποφυγή εμφάνισης φλεγμονής.
Θεραπεία
Εάν παρατηρήσετε αλλαγή στο μέγεθος, στη μορφή, στο χρώμα ενός ήδη υπάρχοντος σπίλου (ελιάς) ή παρουσία ενός νέου σπίλου (ελιάς) με άτυπα χαρακτηριστικά, ή συμπτώματα όπως κνησμός, αιμορραγία, θα πρέπει να απευθυνθείτε στον δερματολόγο.
Ένα χρήσιμο μνημονικό τέχνασμα, το «ABCDE», μπορεί να σας βοηθήσει να θυμηθείτε τι πρέπει να προσέχετε:
- ASYMΜETRY – Η ΑΣΥΜΜΕΤΡΙΑ: Η ασυμμετρία του σχήματος της βλάβης. Εάν χωρίσουμε τη βλάβη με μια γραμμή στη μέση, τα δύο μισά τμήματα δεν είναι ίδια.
- BORDER – Η ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΤΗΣ ΒΛΑΒΗΣ: Τα όρια της βλάβης είναι ανώμαλα.
- COLOR – ΤΟ ΧΡΩΜΑ: Παρουσία πολλών χρωμάτων.
- DIAMETER – Η ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ: Αλλαγή στο μέγεθος της βλάβης.
- EVOLUTION – Η ΕΞΕΛΙΞΗ: αλλαγή στο μέγεθος, σχήμα ή χρώμα του σπίλου (ελιάς)
A. Δεν υπάρχει ποτέ πιθανότητα η αφαίρεση ενός σπίλου να προκαλέσει καρκίνο του δέρματος ή μελάνωμα. Αντιθέτως, η μη αφαίρεση ενός ύποπτου σπίλου μπορεί να οδηγήσει σε εξαλλαγή αυτού και μετατροπή του σε καρκίνο.
Επομένως όταν μια ελιά δέρματος είναι ύποπτη και ο Δερματολόγος προτείνει αφαίρεση και βιοψία, αυτή θα πρέπει να μην αμελείται και να γίνεται το συντομότερο δυνατό.
A. Η αφαίρεση ενός σπίλου μπορεί να κριθεί αναγκαία τόσο για ιατρικούς όσο και για αισθητικούς λόγους. Ο ιατρός είναι αυτός που κρίνει αν ο σπίλος είναι ύποπτος και χρειάζεται παρακολούθηση, αν πρέπει να αφαιρεθεί και ποιος είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος αφαίρεσης του. Αν υπάρχει υποψία δημιουργίας κακοήθειας στο μέλλον ή αν βρίσκονται σε περιοχές συνεχούς τραυματισμού όπως σε πέλματα και παλάμες, τότε πιθανώς ο σπίλος να πρέπει να αφαιρεθεί. Στην περίπτωση υποψίας κακοήθειας του σπίλου, η πιο ενδεδειγμένη μέθοδος αφαίρεσης τους είναι η εξαίρεση τους χειρουργικά. Ο σπίλος αφαιρείται εξ’ ολοκλήρου και στέλνεται για βιοψία.
A. Τα άτομα που ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου οφείλουν να προβαίνουν σε τακτικό έλεγχο των σπίλων τους 1-2 φορές το χρόνο.
Τέτοια άτομα θεωρούνται όσοι:
- παρουσιάζουν πολλούς σπίλους (περισσότερους από 50)
- έχουν ατομικό ή οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του δέρματος ή μελανώματος
- έχουν ανοιχτό φωτότυπο επιδερμίδας (με ανοιχτόχρωμο δέρμα)
- έχουν ιστορικό ηλιακών εγκαυμάτων, ιδιαίτερα στην παιδική ή την εφηβική ηλικία
- έχουν εκ γενετής μεγάλους σπίλους
- έχουν το σύνδρομο των διαπλαστικών σπίλων. Οι σπίλοι αυτοί εμφανίζουν ανομοιομορφία στο χρώμα, έχουν ανώμαλα όρια και είναι μεγαλύτερου μεγέθους σε σχέση με τους κοινούς σπίλους. Εμφανίζονται συχνότερα σε άτομα με ανοικτό χρώμα δέρματος, ξανθά ή κόκκινα μαλλιά και γαλανά ή πράσινα μάτια. Εμφανίζονται συνήθως κατά την παιδική ηλικία και τα χαρακτηριστικά τους μπορεί να αλλάξουν κατά την εφηβεία. Η έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία επηρεάζει σημαντικά την εμφάνιση δυσπλαστικών σπίλων, γι’ αυτό και εμφανίζονται συχνότερα σε περιοχές που είναι εκτεθειμένες στον ήλιο.
